Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια εποχή μετά τον μεγάλο διχασμό. Στις 7 Ιουνίου του 1917 επέστρεψε στην Αθήνα ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

Στις 11 Ιουνίου του 1917 εκθρονίσθηκε ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος που ήταν Γερμανόφιλος και αναχώρησε για την Ελβετία. Την επομένη ορκίσθηκε Βασιλιάς ο γιος του Αλέξανδρος, ο οποίος θα ακολουθήσει την πολιτική Βενιζέλου.

Στις 13 Ιουνίου ορκίσθηκε νέα κυβέρνηση Βενιζέλου του ενιαίου πλέον κράτους.

Η πρώτη ενέργεια της νέας κυβέρνησης ήταν να διενεργήσει επιστράτευση και να ταχθεί με το μέρος των συμμάχων Αγγλογάλλων της Αντάντ, διότι το αντίθετο στρατόπεδο των Γερμανοβουλγάρων απειλούσε με διαρπαγή της Αν. Μακεδονίας και Θράκης.

Σε αυτή την κρίσιμη περίοδο το κίνημα του 1918 έφερε σε αμηχανία την κυβέρνηση και το Στρατό.

Η πρώτη εκδήλωση έγινε στο 2ο Σύνταγμα Πεζικού στη Λαμία την 19η Ιανουαρίου του 1918, το Σύνταγμα έκανε από το πρωί μία άσκηση πορείας προς το Δομοκό και το απόγευμα δόθηκε άδεια εξόδου στη Λαμία μέχρι τις 8 μ.μ.

Οι στρατιώτες πήγαν στη Λαμία και διασκέδασαν και κατανάλωσαν μεγάλη ποσότητα κρασιού.

Επιστρέφοντας στους στρατώνες τραγουδούσαν το τραγούδι «Του αϊτού ο γιός» και πήραν τα όπλα και πυροβολώντας στον αέρα μπήκαν στη Λαμία, διέσχισαν την πλατεία Πάρκου μετά την πλατεία Λαού και έφθασαν στην πλατεία Ελευθερίας, τραγουδούσαν το ίδιο τραγούδι με συνοδεία σάλπιγγας του σαλπιγκτή Ν. Πέππα από το Μαρτίνο, πυροβολούσαν στον αέρα μπροστά από τη Διοίκηση της Μεραρχίας και της Χωροφυλακής.

Μετά τις 10 μ.μ. έφυγαν από τη Λαμία χωρίς να προξενήσουν άλλες ζημιές, εκτός της διακοπής ρεύματος από κομμένο καλώδιο, από τις σφαίρες που έριχναν στον αέρα.

Οι στασιαστές όμως δεν επέστρεψαν όλοι στους στρατώνες, αλλά πολλοί λιποτάκτησαν και πήγαν στα χωριά τους όπου δημιούργησαν διάφορα επεισόδια και τελικά άλλοι παραδόθηκαν, άλλοι συνελήφθησαν, άλλοι καταδικάσθηκαν σε θάνατο, άλλοι φυλακίσθηκαν και άλλοι αθωώθηκαν, ανάλογα με τις αποφάσεις των έκτακτων στρατοδικείων που έδρασαν κεραυνοβόλα σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο για την πατρίδα.

Οι στασιαστές και λιποτάκτες από το Μαρτίνο, έφθασαν στο Μαρτίνο και με αρχηγό έναν γαιοκτήμονα από το Μαρτίνο, τον Γεωργίον Κουτσούρη, τον σαλπιγκτή Ν. Πέππα, τον δεκανέα Νέστορα Θεοδώρου, τον στρατιώτη Α. Καβάλα και άλλα 50-100 άτομα μαζί με κατοίκους από Λάρυμνα, Λούτσι, Πύργο και Παύλο συγκεντρώθηκαν στην Τσούκα και ξεκίνησαν για την Αταλάντη όπου ενώθηκαν με τους Λιβανατέους με αρχηγό τον Μούρτο και όλοι μαζί μπήκαν στην Αταλάντη. Σε σύγκρουση με τον στρατό αναχαιτίσθηκαν από τον Λόχο του Λοχαγού Καλομενόπουλου και διεσκορπίσθηκαν.

Όταν ο Στρατός έφθασε έξω από το Μαρτίνο τον υπεδέχθη ο Πρόεδρος της Κοινότητας Κ.Ι. Μπάτσος και τους είπε ότι θα παραδοθούν οι στασιαστές και δεν θα δημιουργηθούν άλλα επεισόδια.

Πράγματι παραδόθηκαν και οδηγήθηκαν στα έκτακτα στρατοδικεία της Λαμίας, εκτός του Γεώργιου Κουτσούρη που φερόταν ως αρχηγός, που διέφυγε τη σύλληψη.

Ο Στρατός έκαψε μόνο τα σπίτια του Κουτσούρη, συνέλαβε τη γυναίκα του και τη μία από τις δύο κόρες και τις έστειλε ομήρους στην Κρήτη. Ο ίδιος ο Γεώργιος Κουτσούρης κρυβότανε για μεγάλο διάστημα από έναν Μαρτιναίο τον Αθ. Κάζα στο μαντρί του στη θέση Σπαρτιά του Μαρτίνου μέχρι να δοθεί χάρη και επιστρέψουν στο Μαρτίνο αυτός και η οικογένειά του.

Δεν είχαν όμως όλοι την ίδια τύχη, την 6η Φεβρουαρίου 1918 το έκτακτο στρατοδικείο Λαμίας καταδίκασε σε θάνατο τους Μαρτιναίους στασιαστές: τον Δεκανέα Νέστορα Θεοδώρου, τον σαλπιγκτή Ν. Πέππα και τον στρατιώτη Α. Καβάλα.

Την επομένη 7η Φεβρουαρίου 1918 εκτελέσθηκαν δια τυφεκισμού οι τρεις καταδικασθέντες εις θάνατον στη Λαμία.

Οι υπόλοιποι δικάσθηκαν σε φυλακίσεις μέχρι που δόθηκε χάρη και ορισμένοι αθωώθηκαν. Εκτελέσεις και φυλακίσεις εκτός της Λαμίας έγιναν και στη Θήβα.

Μετά τα γεγονότα επισκέφθηκαν τη Λαμία ο νέος Βασιλιάς Αλέξανδρος, ο Γάλλος στρατηγός Μπορντώ, υπεύθυνος του Ανατολικού μετώπου της Αντάντ και ο αρχηγός του Α’ Σώματος Στρατού Λ. Παρασκευόπουλος οι οποίοι καθησύχασαν τους κατοίκους.

Κατόπιν η επιστράτευση συνεχίσθηκε κανονικά και 11 Ελληνικές Μεραρχίες τάχθηκαν στο πλεύρο των συμμάχων της Αντάντ και απώθησαν τους Γερμανοβουλγάρους από την Ανατ. Μακεδονία και Θράκη.