Πέμπτη, 28 03 2024
Γεια χαρά, Επισκέπτης
Όνομα χρήστη: Κωδικός: Να με θυμάσαι
  • Σελίδα:
  • 1
  • 2

ΘΕΜΑ: Οι τόποι χαρακτηρίζονται από τους ανθρώπους τους.

Οι τόποι χαρακτηρίζονται από τους ανθρώπους τους. 14 Χρόνια 7 Μήνες πριν #69

  • akhs
  • Το Άβαταρ του/της akhs
Οι τόποι χαρακτηρίζονται από τους ανθρώπους τους.

Μικρές ιστορίες - όλες έχουν δόσην αληθείας - που ελάχιστα πράματα άλλαξα, κι είμαι σίγουρος πως αν τη διαβάσει κάποιος εκ των πρωταγωνιστών θα καταλάβει αμέσως περί τίνος πρόκειται.
Θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω στο χρόνο, στις αρχές της δεκαετίας του '60 και να Θυμηθούμε το χωριό . Σε καμιά δεκαπενταριά μέρες είναι τα Χριστούγεννα και το κρύο είναι τσουχτερό. Έχει χιονίσει και λιώνοντας το χιόνι άφησε πίσω του λάσπη και παγετό τις νύχτες. Πριν νυχτώσει λοιπόν μαζευόμασταν και διαλέγαμε που θα την στήναμε για να πούμε τα τελευταία νέα-ποια νέα ;;; - συνήθως τον χειμώνα διαλέγαμε να καθόμαστε κοντά σε κατηφορικό μέρος που είχε πιάσει πάγο .Ανάβαμε τις φουφούδες συζητούσαμε και περιμέναμε.
Αυτός λοιπόν που δεν είναι μυημένος και δεν ξέρει , θα αναρωτηθεί γιατί σε κατηφορικό μέρος ;;
Ξέραμε όλα τα δρομολόγια της γειτονιάς, ξέραμε ότι αν είναι να πάει κάποιος στην πλατεία που θα πατήσει , που θα ακουμπήσει , για να μην πατήσει την λάσπη, που θα στερεωθεί για να αποφύγει τον πάγο και αν είχε έρθει και κάποιος εξ Αθηνών γινόταν ο στόχος μας δεν ήξερε όλα τα κατατόπια μπορούσαμε να καθοδηγήσουμε την εξέλιξη .
Είχαν αρχίσει να πέφτουνε χιονονιφάδες, ο βοριάς έσκουζε .Εμείς όμως εκεί .
Ο αρχηγός , συνήθως ήταν αυτός που είχε την ιδέα και λεπτομέρειες για το τι θα συμβεί.
Ήξερε δηλαδή ότι ο Μπαρμπούλης βγήκε για να πάει στο Λάμπρο να ψωνίσει ήξερε ακόμη ότι ο μπάρμπα Λάμπρος είχε βγάλει ρέγκα με κρασί άρα δεν ήταν δυνατόν να πάει κάποιος και να μην καθόταν να πει , ένα ποτηράκι ντε ,και φυσικά θα δυσκόλευε την επιστροφή στο σπίτι γιατί το πρώτο έφερνε την όρεξη, το δεύτερο υγεία , το τρίτο την χαρά, το τρίτο λοιπόν δυσκόλευε στην κατηφόρα γιατί για φαντασου να έχει πάγο και συ να πηγαίνεις στην τρελή χαρά ,το μόνο που μας έλειπε ήταν το timing δηλαδή πότε θα έπαιρνε τον δρόμο της επιστροφής . Γι αυτό φροντίζαμε να έχουμε ψιλά ξύλα από της γύρω τρακαδες για τις φουφούδες . Ο καθένας είχε την δικιά του φουφού –και όλες τις τρακαδες της γειτονιάς- οι καλύτερες φουφούδες ήταν αυτές που κάναμε από τενεκέδες που ήταν από γλυκό κουταλιού πηγαίναμε στο καφενείο και τα ζητούσαμε δήθεν ότι η μάνα ήθελε να αποθηκεύσει κάτι .
Ακούσαμε την πόρτα να ανοίγει και να κλείνει, άρα κάποιος βγήκε , θα κατηφόριζε και θα έστριβε στο τσεπ , αλλά ποιος ήταν ;;;; σε δευτερόλεπτα είχε πέσει η πρώτη κλανιά η οποία σαφώς και ήταν αναγνωρίσιμη την αμόλαγε μόλις άκουγε το κλείσιμο της πόρτας . Ήταν ο Μπάρμπα Τάκης ,θα ερχόταν από την αριστερή μεριά θα κρατιόταν στο περβάζι θα έπιανε τον τοίχο για να πατήσει τον πάγο άρα μέχρι που θα φθάσει πρέπει να βάλουμε μια πέτρα κοντά στον τοίχο έτσι ώστε να μην φτάνει καλά στον τοίχο και αν χάσει την ισορροπία του να πέσει να βρίσει την <<κενωνία του>> και μείς να σκάσουμε στα γέλια . Ποτέ κανείς που έπεφτε η αν θέλετε που βάζαμε να πέσει, δεν έσπασε ποτέ τίποτα .Μυστήριο .Όπως μυστήριο ήταν γιατί αφού από δεξιά ο δρόμος ήταν καθαρός γιατί δεν πήγαινε από κει ο Μπάρμπα Τάκης .Όταν αργότερα μεγάλος τον ρώτησα <<Μπάρμπα Τάκη πάντα σε θυμάμαι όταν κατηφόριζες να πιάνεσαι στο περβάζι ,γιατί δεν πας από δεξιά που είναι καλύτερος ο δρόμος >>μου είπε ‘’δεξιά ποτέ δεν πάτησα ‘’
Άκης Γ. Δήμας
Τελευταία διόρθωση: 14 Χρόνια 3 Μήνες πριν από admin.
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ 14 Χρόνια 7 Μήνες πριν #73

  • εκ των πρωταγωνιστών
  • Το Άβαταρ του/της εκ των πρωταγωνιστών
πως αν τη διαβάσει κάποιος εκ των πρωταγωνιστών θα καταλάβει αμέσως περί τίνος πρόκειται.

ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ εκ των πρωταγωνιστών .

ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ.
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Re:Οι τόποι 14 Χρόνια 7 Μήνες πριν #74

  • επισκεπτης
  • Το Άβαταρ του/της επισκεπτης
Δεν εχουμε τετοιο επιθετο στο χωριο μας .

ειναι επισκεπτης .

οτι και να ειναι παντως ειχα και εγω φουφου.
Τελευταία διόρθωση: 14 Χρόνια 7 Μήνες πριν από admin.
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Re:Οι τόποι 14 Χρόνια 7 Μήνες πριν #75

  • alekos
  • Το Άβαταρ του/της alekos
επισκεπτης wrote:
Δεν εχουμε τετοιο επιθετο στο χωριο μας .

ειναι επισκεπτης .

οτι και να ειναι παντως ειχα και εγω φουφου.

"Άκης Γ. Δήμας"
Με έναν εύκολο αναγραμματισμό έχουμε: Γ. ΔήμαςΆκης
Αν το πάμε παραπέρα έχουμε ένα γνωστό επώνυμο: Δημάκης...
Απλά έχω φαντασία...
Τελευταία διόρθωση: 14 Χρόνια 3 Μήνες πριν από admin.
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Οι τόποι χαρακτηρίζονται από τους ανθρώπους τους. (Νο 2 ) 14 Χρόνια 3 Μήνες πριν #113

  • Άκης Γ. Δήμας
  • Το Άβαταρ του/της Άκης Γ. Δήμας
Μικρές ιστορίες - όλες έχουν δόσην αληθείας - που ελάχιστα πράματα άλλαξα, κι είμαι σίγουρος πως αν τη διαβάσει κάποιος εκ των πρωταγωνιστών θα καταλάβει αμέσως περί τίνος πρόκειται.
αναμνήσεις από τα παιδικά χρόνια ... Μπερδεμένες ημερομηνίες, τοποθεσίες και ηλικίες και περιστατικά που σε χάραξαν και σε σημάδεψαν, Σκόρπιες αναμνήσεις
Θυμήθηκα πως ήταν παλιά, όταν ήμουν μικρός...
Αξέχαστα χρόνια! Αυτό σου μένει, τελικά, καθώς μεγαλώνεις.
Τα παιδικά χρόνια είναι όντως τα καλύτερα για έναν άνθρωπο και χαίρομαι που τα δικά μου ήταν ΣΟΥΠΕΡ!!!
Θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω στο χρόνο, στις αρχές της δεκαετίας του '60 και να Θυμηθούμε το χωριό . Σε καμιά δεκαπενταριά μέρες είναι τα Χριστούγεννα. Είχαμε αρχίσει να συζητούμε με ποιους θα είμαστε ομάδα για να πάμε να πούμε τα κάλαντα.
Συνήθως το κριτήριο της ομάδας ήταν η φιλία .
Το σχέδιο ξεκινούσε με πόσους συγγενείς είχε ο καθένας μετά μπαίνανε οι κονομημένοι .
Ξεκινούσαμε από το ΛιιμΘ γιατί έπρεπε η νύχτα να μας βρει κοντά στα σπίτια μας .
Όλοι μας έχουμε να περιγράψουμε όχι μια αλλά πολλές ιστορίες για τα κάλαντα του χωριού μας, με λίγα λόγια υπάρχουν πιο καλές ιστορίες από την δική μου .Εγώ όμως θέλω να σταθω σε μια που με του συμπρωταγωνιστές την συζητάμε ακόμη .
Μέσα στους κονομημένους βάζαμε και αυτούς που είχαν μια θέση με μισθό , όπως ο Πρόεδρος του χωριού ο γραμματέας ο γιατρός καθώς και μερικούς προύχοντες
Εμείς δεν ξέραμε ότι ας πούμε ο γραμματέας έπαιρνε τρεις και εξήντα νομίζαμε ότι αφού δεν πάει στην δουλειά του όπως οι πατεράδες μας με παλιά ρούχα άρα έχει λεφτά .
θέλαμε να τα πούμε και κάθε απόρριψη ότι <<μας τα παν άλλοι >> από την γυναίκα του ή να σας δώσω καμιά Φρούτουλα δημιουργούσε δυσαρέσκεια στην ομάδα.
Αυτή την φορά και της τα είχαν πει άλλοι αλλά ούτε καν μας έδωσε ένα μελομακάρονο οπότε η ρήξη είχε έρθει .Έξω στην αυλή της είχε μια κληματαριά .Τα πρόσωπα μας άλλαξαν πεντακόσια χρώματα άκου εκεί να μην μας δώσει ούτε μια φρούτουλα .Ο Γιάννης φεύγει σφεντόνα για το σπίτι και γυρνάει μένα πριόνι του πατέρα του .Σε λίγη ώρα είχε κόψει την κληματαριά .
<<Ρε συ άμα μας δούνε χαθήκαμε τι κάνεις ;;>>Μετά από σύσκεψη που κάναμε στην ρουχουζα αποφασίσαμε να επιστρέψουμε και να βάλουμε το κομμένο κορμό πάνω σε αυτό που είχε μείνει με την ρίζα έτσι ώστε να μην το δει αμέσως και αν ξεραινόταν τότε θα είχε περάσει καιρός και δεν θα μπορούσαν να μας καταλάβουν.
Ο καιρός περνούσε ο χειμώνας έφυγε αλλά η κληματαριά δεν ξεραινόταν.
Ηρθε η άνοιξη και η κληματαριά έβγαλε νέα φύλλα δεν πιστεύαμε στα μάτια μας η φύση είχε κάνει το θαύμα της ενώθηκε ο κορμός και ξανάδωσε ζωή και εμείς σαφώς αποφύγαμε όλα αυτά που φοβόμασταν .


Άκης Γ. Δήμας
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.

Οι τόποι χαρακτηρίζονται από τους ανθρώπους τους. (Νο 3 ) 14 Χρόνια 3 Μήνες πριν #114

  • ΑΚΗΣ
  • Το Άβαταρ του/της ΑΚΗΣ
Εκεί που πάω να κλείσω το θέμα, μου σκάνε και άλλα στο μυαλό!
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα χρόνια στο χωριό.
Στο χωριό τα πράγματα ήταν απλά, ήρεμα και πάνω από όλα ρομαντικά!
Στο χωριό είχα σχεδόν όλες μου τις πρωτιές: ποδήλατο, τσιγάρο, καβγάδες… Τέλεια χρόνια Ακόμα και να μπορούσα να αλλάξω κάτι, δεν θα το έκανα γιατί και τα πιο άσχημα πράγματα που μου συνέβησαν αφήνουν μια γλυκόπικρη αίσθηση τόσο μοναδική που θεωρείς ότι είναι κρίμα να την σβήσεις από τη μνήμη σου.. Και η μυρωδιά των αναμνήσεων, Μπουζιουμάκ! Μμμμμμ
Στις μεγάλες πρωτιές του χωριού, όπως ανέφερα και πριν, είναι το ποδήλατο! Μιλάμε πολλά κυβικά αίματος έχω αφήσει στους δρόμους του χωριού…
Φυσικά ήμουν από τους λίγους που κατάφερα και έσπασα και τα δυο μου τα χέρια έτρωγα τα γόνατά μου, κυρίως, ήταν διαρκώς ματωμένα. Τι να κάνω; Τώρα, που αναπολώ εκείνες τις μέρες, θαυμάζω τον εαυτό μου με την υπομονή που έκανα για να μάθω ποδήλατο! Νομίζω ότι η Μάνα μου επάνω μου έμαθε τι θα πει πρώτες βοήθειες! Το πρώτο κρύψιμο μέχρι να φθάσει το μαντάτο στην Μάνα μου ήταν το σπίτι της Νονάς μου είχε όλες τις συνταγές για να γιανουν τα πάντα , αν ήταν σπάσιμο έμπαινε η <<μπλαθρα >>
Γενικά τα χρόνια του χωριού, τα νοσταλγώ απίστευτα και κάθε φορά που τα αναπολώ, γεμίζουν δάκρυα τα μάτια μου…

Στις μεγάλες πρωτιές του χωριού, όπως ανέφερα και πριν, είναι το ποδήλατο!
Φυσικά δεν ήμουν από τους πρώτους που είχαν ποδήλατο και το είχα καημό . Μέχρι να πάρω δικό μου ποδήλατο έπρεπε να να κάνω με το ποδήλατο του φίλου συνήθως ελεγχόμενη βόλτα να με βλέπει, γιατί αν έστριβα στο τσεπ έχανε τον έλεγχο και άρχιζε να φωνάζει, δικαίως γιατί αν προλάβαινα και έστριβα με… έβρισκε μετά από μια ώρα.

Αυτή ήταν η καλή περίπτωση ,υπήρχε και η άλλη αυτή που έπρεπε για να κάνεις ποδήλατο να δώσεις ένα πενηνταράκι …
Άκου να δεις (αλήθεια αυτοί που μεγάλωσαν σήμερα και έχουν αυτές τις θύμισες -έπαιρναν πενηνταράκι από φίλους –τι κάνουν ;;; ) Τους χαρίζω αυτούς τους στίχους .

<<Τα περασμένα καίγονται Στη λησμονιά πετάνε

Γίνοντ' αγιάτρευτες πληγές Τις νύχτες και πονάνε
              
Στη λησμονιά σε πάνε

Στάσου λιγάκι μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς

Να πει ότι είναι για να πει Στο φως να γεννηθεί

Για ένα τίποτα Μη φοβηθείς
                                           
Πως φθάσαμε στ' ανείπωτα 
Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς

να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..

Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε
στ’ανείπωτα.. - Ζερβουδάκης->>

Άκης Γ. Δήμας
Τελευταία διόρθωση: 14 Χρόνια 3 Μήνες πριν από admin.
Πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος του Φόρουμ για να κάνετε μια δημοσίευση.
  • Σελίδα:
  • 1
  • 2
Χρόνος δημιουργίας σελίδας: 0.104 δευτερόλεπτα

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώσουμε την εμπειρία σας στον ιστότοπό μας.Με την περιήγηση σε αυτόν τον ιστότοπο, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies.