Πέμπτη, 28 03 2024

Η ΑΙΡΕΣΙΣ

 

Κώστας Αθ. Παναγιώτου
Από το βιβλίο του “ΕΝΑΣ ΒΙΟΣ”
(Διαλογισμοί)
Ευρίσκομαι έκπληκτος ενώπιον μιας πρωτοφανούς αντιφάσεως. Όψιμοι δημοκρατικοί να γίνονται αιφνιδίως και πρώιμοι κήρυκες της Δημοκρατικής Ιδέας. Και μάλιστα κατηχηταί της μέσα εις τον ιερό χώρον της μεγάλης Δημοκρατικής Παρατάξεως!…
Είναι οι αυθάδεις της πολιτικής ζωής!
Το γεγονός προσομοιάζει επιτυχώς με την χειροτονίαν ως ιερέως της Ορθοδοξίας του αλλοθρήσκου εκείνου, του οποίου αμέσως προ ολίγου… εγένετο η βάπτισις… Παρεκάμφθη, παραδόξως, η περίοδος δοκιμασίας η οποία εις τας υγιείς Δημοκρατίας είναι και επιβεβλημένη και χρονικώς μακρά. Επλήγη τοιουτοτρόπως, το θείον μυστήριον της Μετανοίας. Ό,τι δηλαδή, αποτελεί εγγύησιν δια την απαρανόητον μύησιν εις τα θέλγητρα μιας υγιούς Ιδέας και εκφράζει με λιτότητα τον πλούτον της Δημοκρατικής Πίστεως.
Πρόκειται περί ατόμων τα οποία δέχονται ευχαρίστως να υπηρετήσουν τους πολλούς, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους ολίγους. Γίνονται οι υπηρέται των ολίγων προκειμένου να εντυπωσιάσουν τους πολλούς. Είναι οι ματαιόδοξοι της ζωής. Στερούνται πολιτικής αρετής. Αντιθέτως οι γενναίοι και οι τίμιοι άνδρες έχουν την τόλμην να προσδοκούν οφέλη και από τον θάνατον ακόμη: Είναι οι ενάρετοι της ζωής και οι Άρχοντες της Αιωνιότητας!
Όλοι μας ασφαλώς αναγνωρίζομε και την πολιτικήν ανεξιθρησκείαν και την ελευθερίαν της Γνώμης. Εκείνο, όμως, το οποίον εκ προοιμίου καταδικάζομεν, είναι η Αίρεσις. Και αίρεσις εις την πολιτικήν είναι η γραμμή εκείνη η οποία επιτηδείως ακολουθείται και η οποία δεν φαίνεται ν’ αφίσταται, προφανώς από μίαν υγιά ιδιεολογικήν τάξιν. Εν τούτοις όμως, προδίδει και δηλητηριάζει…
Απτόν παράδειγμα ο οίνος και το όξος. Αμφότερα προέρχονται από την αυτήν ύλην, τον μούστον. Και από τον αυτόν παραγωγόν, τον γεωργόν. Όταν, όμως, έλθη εις επαφήν, έστω και μία σταγών όξους με τον οίνον είναι γνωστόν τότε τι θα επακολουθήση. Ολόκληρος η ποσότης του οίνου μεταβάλλεται εις όξος… Παρέμεινεν η ποσότης, αλλά μετεβλήθη η ποιότης. Ηλλοιώθη συνεπώς ο ΣΚΟΠΟΣ και εματαιώθη η προσδοκία…
Τέλος, σεβόμεθα τους αντιπάλους μας. Άλλωστε και από εκεί προσδοκώμεν ωφέλειαν. Αποστρεφόμεθα, όμως, τους αρεσκομένους εις τον πλάνητα Πολιτικόν βίον.
Δεν μας αρέσουν οι τυχοδιώκται της Πολιτικής.
Υποκλινόμεθα μόνον εις τους τιμίους και υπευθύνους άνδρας διότι η υπευθυνότης και η τιμιότης είναι αί άρεται αί οποίαι προηγούνται κατ’ αξίαν εις τον χώρον της Πολιτικής.

 

Εφημερίδα

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώσουμε την εμπειρία σας στον ιστότοπό μας.Με την περιήγηση σε αυτόν τον ιστότοπο, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies.