Στις 22-9-2010 οι εμπρηστές ξανά έβαλαν φωτιά στην Καναπίτσα για δεύτερη φορά στο ίδιο σημείο, ενώ και το καλοκαίρι του 2009 έκαψαν ένα κομμάτι το 1/4 της συνολικής έκτασης μη μπορώντας να κάψουν άλλο, λόγω της έγκαιρης επέμβασης του πυροσβεστικού κλιμακίου της διασταύρωσης (Αερογέφυρας) Μαρτίνου.

Εφέτος η φωτιά άρχισε από το ρέμα όπου οι ελιές του Ζαφείρη και με ισχυρό βόρειο άνεμο είχε σκοπό να αφανίσει ολόκληρη την έκταση με τις καναπίτσες ενώ έκαψε και ελιές και ένα αμπέλι.

Σώθηκε η άλλη μισή έκταση με καναπίτσες χάρη στη συντονισμένη προσπάθεια της πυροσβεστικής υπηρεσίας και δύο αεροσκαφών που κατόρθωσαν να θέσουν υπό έλεγχο την φωτιά παρά τον ισχυρό βόρειο άνεμο, που αλλιώς θα κινδύνευε και το ίδιο το Μαρτίνο.

Αλλά και άλλη μια προσπάθεια της πυροσβεστικής πρέπει να επιβραβεύσουμε στην περιοχή μας την φωτιά στο Θεολόγο όπου μια πύρινη γλώσσα ξεκίνησε από τον Βοίβο και έκαψε μιά λωρίδα δάσους μέχρι τον ασφαλτόδρομο του Θεολόγου - Εθν. Οδού.

Ο συντονισμός των κλιμακίων Διασταύρωσης Μαρτίνου και Θεολόγου αλλά και ο γενικός συντονισμός της πυροσβεστικής, καθήλωσαν την φωτιά εν μέσω πυκνού δάσους.

Το έτος 2008 ο Δήμαρχος Θεόδωρος Καραμέρης ευάλωτος στους ξενόφερτους καταπατητές των Δημοσίων εκτάσεων, έφερε ένα θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο για κάποιον επιχειρηματία που ήθελε να αγοράσει την Καναπίτσα και ο κόσμος αντέδρασε.

Δίπλα στην Καναπίτσα υπάρχει το αρχαίο ποτάμι που σήμερα είναι ξεροπόταμος και οι επιχρηματίες και βιομήχανοι είναι φιλικοί προς τα ρέματα και τους ξεροπόταμους για να ρίχνουν τα βιομηχανικά τους απόβλητα και να πεθαίνει ο κόσμος από καρκίνο όπως στα Οινόφυτα.

Αλλά ας δούμε τι είναι η Καναπίτσα για τους Μαρτιναίους. Η Καναπίτσα είναι μια θαμνώδης πάρα πολύ πυκνή έκταση με καναπίτσες που σε ορισμένα σημεία ξεπερνούν το ύψος των 2 μ. και την άνοιξη βγάζουν ένα μπλε λουλούδι που σου δίνει μια ξεχωριστή αίσθηση, αλλά και ο βόμβος των μελισσών απ’ όπου πήρε το όνομα η αρχαία Βουμελιταία στο Παλιοχώρι του Μαρτίνου.

Κατά μήκος της έκτασης με τις καναπίτσες, περνάει το αρχαίο ποτάμι όπου οι γυναίκες της αρχαίας Βουμελιταίας αλλά και οι γιαγιάδες μας έπλεναν τα ρούχα και τα άπλωναν στις καναπίτσες για να στεγνώσουν.

Οι καιροί άλλαξαν καθώς και οι κλιματικές συθνήκες, το ποτάμι στέρεψε μόνο το χειμώνα ρέει. Οι καναπίτσες όμως έμειναν χιλιάδες χρόνια μέχρι τις μέρες μας και κάποιοι ανιστόριτοι και εμπρηστές τις καίνε.

Αλλά εκτός το ιστορικό μέρος η αδιαπέραση έκταση με τις καναπίτσες αποτελεί ένα φυσικό καταφύγιο άγριας ζωής.

Εδώ ζουν και φωλεοποιούν ο ασβός, το κουνάβι, ο λαγός το χειμερινό ορτύκι, ο κότσιφας, η χελώνα, η αλεπού επίσης ο σκαντζόχοιρος που είναι ο διώκτης της οχιάς που ζει στα μέρη μας.

Επίσης το ποτάμι του χειμώνα είναι ο αγαπημένος τόπος των κυνηγών για υδρόβια και μπεκάτσες.

Οι παππούδες μας και οι πατεράδες μας απαγόρευαν ακόμη και την βοσκή των ζώων των κοπαδιών μέσα στην Καναπίτσα. Κυνηγοί, μελισσοκόμοι και αγρότες επαγρυπνείτε.

Αν όλα εμείς σήμερα τα κάψουμε και ανατρέψουμε την ισορροπία στο φυτικό και ζωικό βασίλειο, τότε και εμείς θα χαθούμε.

 

Νίκος Αθ. Μπάτσος